اشک دوستی

قطره ای اشک کافیست تا خدا دوباره ما را در اغوش گیرد.....انهمه نافرمانی ما را ببخشاید...ان همه غفلت ما را فراموش کند .انهمه معصیت ما را پاک کند..وانقدر عزیزمان کند که فرشتگان عرش را برایمان چراغانی کنند.....فرشته ها گفتند:وقتی جوانی ازخواب غفلت  بیدار می شود و دل افسرده و پشیمان به سوی خدا رو می کند...خداوند به ما می گوید:تمام عرش را چراغانی کنید.حال قطره ای دیگر بسوی دریا برگشته است....... بنده ای دیگر مرا متوجه خود ساخته است...ایا سزاوار این نیست که عرشم را برایش چراغانی کنم؟!  وما فرشتگان در هیاهوی چراغانی کردن عرش شاد و خوشحالیم.خداوندا براستی تو کیستی!؟